Blogs zijn soms -oneerbiedig gesteld- net porno. Critici mogen ze goedkoop noemen, maar ondertussen stroomt er liters van dit fenomeen over het internet. Toch vind ik ze helemaal niet vies en ik leg uit waarom… in deze blogreeks.

Toen ik meer dan tien jaar geleden mijn journalistieke studie begon, was alles anders. In de trein las je gratis kranten. Je mobiel gebruikte je echt alleen nog om mee te bellen. Mensen betaalden zelfs nog voor creatief-intellectuele brouwsels als een krant of tijdschrift. Kan je je dat allemaal nog voorstellen? 😉 Wie toen als journalist zijn ‘ziel verkocht’ aan commerciële bedrijfsjournalistiek, riep al nodige reacties op van een oude garde. Blijkbaar heimwee naar de tijd van de verzuilde pers.

Bloggen

Toen kwamen de blogs en die luidden toch wel het einde van een tijdperk in. Kon iedereen nou ineens publiceren? Zomaar zonder redactionele controle of professionaliteit? Als auteur ben je een vakman en stel je eisen aan je schrijfsels. Dan wil je toch niet op de hoop verdwijnen van iedereen die wat ‘zinloos’  en ‘ ongecontroleerd’ heeft te kwebbelen?

“Blogs verdwijnen op die grote hoop van goedbedoelende amateurs. Niemand bewaakt hun kwaliteit.”

Dat argument hoorde ik maar al te vaak. En weet je, ergens wil ik er nog wel een lansje voor breken, omdat blogs ontstonden als ‘ weblogs’, gewoon dagboeken die ieder ei met of zonder gulden kon schrijven. Zij begonnen dus als persoonlijke schrijfsels. Geen pretenties.

Schuldig tenzij tegendeel bewezen

Of blogs echt zo ontzettend veel toevoegen, is dan ook onderzocht door het gevestigde journaille. Ik kreeg hier altijd het gevoel dat men heel druk bezig was om de blogs in diskrediet te brengen. Journalisten bevestigden na onderzoek haast blij dat heel veel blogs door particulieren werden geschreven en niet verifieerbaar zijn, maar waarom eigenlijk? Hoeveel bekende missers hebben de gecontroleerde media niet gemaakt afgelopen decennia? Bram Peper? Inval Irak?

Blogs, graag zonder pretenties

Als ik voor mezelf mag spreken. Ja, ik heb een journalistieke achtergrond en schreef voor print en digitaal alles wat los en vast zit. Dan leef je voor de taal en feitelijke juistheid. Kortom, alles wat je zegt of schrijft weeg je op een schaaltje omdat het moet kloppen. Dat is een gekte die mij ook in de digitale omgeving als contentwriter blijft pijnigen. Gelukkig maar, of niet?

Maar ook dan plaats ik mezelf niet als auteur boven de positie van anderen. Op zo’n voetstuk ben je namelijk minder creatief, zelfreflectief en nieuwsgierig. Dat onbevangene en iedereen in zijn waarde laten, moet je altijd meedragen. Juist als professioneel schrijver meen ik: als je niet zo’n no nonsens attitude hebt dan kun je er beter gelijk mee stoppen.

Weg met veilige afstand tot je doelgroep

Anders dan het dogma dat blogs ongecontroleerd zijn, denk ik dat je je met blogs pas echt voor de leeuwen gooit. Want door te bloggen ga je voor het eerst echt in gesprek met je doelgroep. En eenmaal op het web steekt deze zijn of haar mening niet onder stoelen of banken. Je benadert ze direct. Wat dat betreft gaf het schrijven op papier nog een veilige afstand.

Publish and be damned

Nou dit was mijn pleitbezorging over waarom blogs juist wel kwaliteit moeten hebben.  De volgende keer ga ik het hebben over de vraag of je met bloggen niet je huid goedkoop wegdoet. Uiteraard vind ik van niet en ga het dan hebben over de voordelen van SEO. Ik druk in WordPress op de ‘publish-knop’ en daar ga ik.